ΑΚΡΑΤΗ ΚΡΑΤΙΚΗ KATAΣΤΟΛΗ

Έπειτα από την εμφανή σε όλους σήψη των αφεντικών ο εκφοβισμός στήνεται χωρίς μέτρο και μάσκες. Παίρνοντας σα δεδομένη την απαραίτητη παρουσία του Πασόκ στην εξουσία στην περίοδο της κρίσης βλέπουμε έμπρακτα τον κατασταλτικό του ρόλο σε βαθμό διείσδυσης στα μέσα οπορτουνιστικής προπαγάνδας και στο μόνο συνδικαλιστικό όργανο που μπορεί θεωρητικά να οργανώσει απεργίες διαρκείας, τη γνωστή ελεγχόμενη από το Πασόκ ΓΣΕΕ. Οι αντιδράσεις της οξύνονται μόνο στη θέα της αντιπολίτευσης. Από την άλλη έχοντας γίνει η τωρινή εξουσία η διαχρονική ταΐστρα της ιδιοτέλειας των ΜΜΕ, νιώθουμε ξανά την αλληλεγγύη μεταξύ τους, μόνο που τώρα στρέφονται ακόμα και εναντίον των δογματικών τους πιστών σκυλιών αφού η κρίση( την οποία φορτώνουν τα εσωτερικά αφεντικά μόνο στους ΄΄κακούς ξένους΄΄) ,δεν κάνει εύκολα διακρίσεις. Στον εσωστρεφή κοινωνικό πόλεμο που διεξάγεται στη χώρα, τα ΜΜΕ αποπροσανατολίζουν σε συνεργασία με τους μπάτσους, προσπαθώντας να στήσουν συνομωσίες για ανύπαρκτες οργανώσεις ή για πιθανές εξαρθρώσεις ή για επικίνδυνους εκκολαπτόμενους τρομοκράτες.

Η Ν.Δ. γνωρίζοντας την κρίση που επερχόταν και την παρακμή της χώρας λόγω της μετέπειτα υπόλογης θέσης όλων των διαχρονικών εξουσιαστών πολιτικών της ,θα έμπαιναν στο στόχαστρο του ελέγχου για κείνα που είχαν και οι ίδιοι ΄΄φάει΄΄ όλα τα χρόνια, για ‘κείνα που έτσι κι αλλιώς θα ΄τρωγαν στην τελευταία τετραετία με την καθιερωμένη συχνότητα κι έτσι με δεδομένη τη συκοφάντιση όλων, θα χειροκροτούνταν λόγω ηλιθιότητας αν δεν άρπαζαν την τελευταία ευκαιρία να φάνε ό,τι βρουν μπροστά τους ευθαρσώς, μανιωδώς. Πρόλαβε λοιπόν η Ν.Δ. ν’ αφανίσει ό,τι πέρασε απ’τα χέρια της απολαμβάνοντας αρχικά, κι έπειτα εξυπηρετώντας ένα γενικότερο πολιτικοοικονομικό σχέδιο παραχώρησης του πλήρους κοινωνικού ελέγχου, της μετάφρασης της διεθνούς καπιταλιστικής αγριότητας σε ρατσιστικού είδους γερμανικές επιβολές, της νάρκωσης οργής από τα συνδικάτα, της παρερμήνευσης της κρίσης μέσω των ΜΜΕ και των επουλωτικών ελπίδων, στους ειδήμονες της διαχείρισης του όχλου: το Πασόκ. Σ’ ένα μετριοπαθές ΄΄σοσιαλιστικό΄΄ προφίλ (χωρίς μικροανυπακοές εθνικιστικού τύπου στις επιβολές των δανειστών). Είχε η Ν.Δ. όλη την άπλετη ασυδοσία να απολαύσει εμφανώς, το ξέπλυμα χρήματος κι ό,τι λοιπά υπόγεια προσφέρονται στην εκάστοτε εξουσία, μα στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν φυσιολογική απόρροια να συμβεί ακραία ώστε να καταψηφιστεί χωρίς συγκεκριμένη μεθόδευση.

Η αριστερά μέσα σ’ αυτή τη μαζική επίθεση των δανειστών συνεχίζει να έχει ανησυχίες υπαρξιστικού τύπου και κρίσεις ταυτότητας.Κι έτσι σαν εύκολη γνωστή λύση έρχεται το καπέλωμα των κινητοποιήσεων(βλέπε κκε), η εύνοια που δείχνουν συγκυριακά στους αγωνιζόμενους προσκαλώντας τους στην κάλπη(βλέπε συριζα), οι αποστειρωμένες ελιτίστικες υποδείξεις τους για κάποια δράση που θα ήθελαν να υλοποιήσουν(βλέπε κκε), αλλά φοβούνται την πιθανή μη εμπορική έκβαση που μπορεί να τους επιφέρει ένα συγκρουσιακό προφίλ. Όπως με την επίθεση στο Χατζιδάκη της Ν.Δ. (κι έτσι τα ρίχνουν στους προβοκάτορες και στις συντριπτικές μειοψηφίες,υιοθετώντας τακτικέςΜΜΕ τα οποία καθόλου δεν ήθελαν να φανεί πως μεσήλικες χωρίς κουκούλες τον ξυλοφόρτωσαν ). http://www.thersitis.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=230:2010-12-16-18-01-33&catid=59:2009-02-27-23-12-52

Το χρονικό της καταστολής ξεκινά πρώτ’ απ’ όλα από τη ΓΣΕΕ που περιμέναμε από το Σεπτέμβρη να κηρύξει απεργίες. Αντ ’αυτού πήραμε μία μονοήμερη στις 15 Δεκέμβρη όπου αμέσως μετά μεσολαβούν καθόλου τυχαία τα χριστούγεννα.

Μπορεί να γίνονται κινητοποιήσεις από σωματεία, μεμονωμένες απεργίες, στάσεις εργασίας κλπ, όμως δείχνουν σπασμωδικές κι απομονωμένες αυτές οι κινήσεις κι έτσι είναι δύσκολο να ορίσουν γενικές απεργίες όπως η ΓΣΕΕ, στα πλαίσια των οποίων θα αντιμετωπίζονταν και οι επιστρατεύσεις που έγιναν για τους οδηγούς φορτηγών. Εκεί που τα σκυλιά του κεφαλαίου σαστίζουν στην ακινησία των καυσίμων. Η διάρκεια λοιπόν των απεργιών της ΓΣΕΕ είναι το αμέσως επόμενο χρέος της.

Γι αυτό όσο καθυστερούν οι εκπρόσωποί της, τόσο θα πρέπει ν’ανησυχούν για την επόμενη φορά που θα τους περιμένουμε να βγάλουν ρουφιάνικο λόγο σε πλατείες.

Τα ΜΜΕ χέρι χέρι με τους μπάτσους ξεκίνησαν τις ΄΄εξαρθρώσεις΄΄. Αρχές Νοεμβρίου έγιναν συλλήψεις στο Παγκράτι. Καλοπληρωμένοι δημοσιοκάφροι μιλούσαν για άτομα που δεν έχουν δουλέψει ποτέ τους, προβάλλοντας ένα λούμπεν υπόβαθρο των ταξικών επιθέσεων των συλληφθέντων ενισχύοντας έτσι την ποινικοποίηση πολιτικών πράξεων μιας και η βία που ασκείται τελευταία από την εξουσία αρχίζει από πολλούς ακόμη και νομιμόφρονες να αμφισβητείται για τη νομιμότητα και την ηθική της. Από τη δικιά μας οπτική για το αντάρτικο πόλης, αυθεντικές επιθέσεις είναι εκείνες που στοχεύουν στον πραγματικό καπιταλιστικό εχθρό και οι οποίες τεκμηριώνονται με στοχευμένο πολιτικό λόγο σε προκηρύξεις. Κρατάμε το αποτέλεσμα και το κοινωνικό αντίκτυπο της δράσης, για να μείνουν οι ιδέες. Αν αυτή κυνηγιέται με συνέπεια τότε τα προσωπικά των υποκειμένων της μας είναι αδιάφορα. Οι μικρότητες είναι η επιστήμη της λαϊκίστικης και μικροαστικής συγκάλυψης στιβαρών αντισυστημικών δράσεων.

Αναρωτιόμαστε ρητορικά μήπως θα πρέπει να ζητήσουμε από τους εκπροσώπους του μεταχουντικού τραπεζικού φασισμού χωρίς σβάστικα, να μας πουν αν έχουν καταγράψει την προσωπική ζωή των εξεγερμένων του πολυτεχνείου για να δούμε αν ήταν έγκυρη η εξέγερση.

Έπεται συνέχεια το Δεκέμβρη με τη ΓΣΕΕ να έχει ορίσει στις 15 τη γενική απεργία αλλά προηγείται η 6^η Δεκέμβρη με την ΄΄επέτειο΄΄ πλέον της εξέγερσης. Μουσειακού τύπου εορτασμοί εξεγέρσεων παίρνουν τη μορφή του πένθους και δεν ορίζουν το μέλλον. Η επέτειος γίνεται κεντρικός άξονας εκτόνωσης που προσφέρει την ασφάλεια του κεκτημένου άρα της νωθρότητας. Λίγο πριν, προηγείται το γεμάτο συναισθηματισμούς ντοκιμαντέρ του κούλογλου για το θάνατο του Γρηγορόπουλου, με απουσία πολιτικής κριτικής. Καμία αναφορά στην αύξηση της αστυνομικής βίας από το Δεκέμβρη του 08 προς όλους ανεξαιρέτως που διαδηλώνουν, καμία γενικολογία για δολοφονικές επιθέσεις από μπάτσους στα σύνορα και στα κρατητήρια εναντίον μεταναστών (έτσι που να μην έχουν ν’αναμασάνε κάποιοι για μεμονωμένα περιστατικά δολοφονικής βίας από μεριάς των μπάτσων), καμία για θανάτους από χημικά όπως π.χ. του φορτηγατζή στη διάρκεια των κινητοποιήσεων, διότι όλ’αυτά για τους ρουφιάνους δημοσιογράφους συνιστά αναπόφευκτα πολιτικά κομματική θέση. Θέλει ρίσκο να μη συγκρουστείς επιλεκτικά ως ευνοούμενος. Εδώ υπάρχει αντιπροσωπευτικό κείμενο που ασκεί κριτική στο καθεστωτικό ντοκιμαντέρ : http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1231996).

Πριν ακόμη την 6^η Δεκέμβρη, μπάτσοι και ΜΜΕ ανακοινώνουν τις ΄΄εξαρθρώσεις΄΄ πετυχαίνοντας τον αποπροσανατολισμό από τη σύγχυση που προκαλεί απανωτά η κρίση, κατορθώματα και ουτοπικούς όπως φάνηκε ηρωισμούς, αλλά και τρομοκρατία για τη συμμετοχή στις πορείες. Βρέθηκε γιάφκα στο Αγρίνιο είπαν, όπλα στη Χαλκιδική, και στη Νέα Σμύρνη. Και διασταύρωση για οργανωμένες δράσεις των κατόχων που δεν είχαν, την τρομοκρατία σχετικά με την καταστολή που επεφύλασσαν για τις προβλεπόμενες κοινωνικές δράσεις του Δεκέμβρη, την πέτυχαν. Καμία τεκμηρίωση δε φανερώθηκε στη συνέχεια για τη χρήση των όπλων. Μη έχοντας σοβαρά στοιχεία με το μέρος τους, προσπάθησαν να ποινικοποιήσουν την οπλοκατοχή συνδιάζοντας την με έντυπα πολιτικού περιεχομένου και με τη συμμετοχή ατόμων σε κοινωνικές δράσεις κάτι που απέτυχε ξανά. Πρόσθετο συστατικό πανικού έγινε και η εισβολή στο αναρχικό στέκι Ναδίρ από ασφαλίτες και μπάτσους με μυθοπλασίες ξανά για προπαρασκευές τρομοκρατικών χτυπημάτων. Μπορεί επίσημα να σταμάτησε ο κουκουλονόμος, όμως τώρα όχι μόνο η κουκούλα είναι ποινικοποιημένη, αλλά και τα βιβλία, οι σημαίες, τα αρχεία του υπολογιστή σου, η κατεύθυνση προς την πορεία η οποία καταλήγει σε προληπτικό έλεγχο-προσαγωγή μέχρι τη λήξη (της πορείας).

Στις 15 Δεκέμβρη η αστυνομία αμόλησε στους δρόμους όλη την ασφαλίτικη καμπάνια που διέθετε, διδάσκοντας το συμμοριακό. Οι δυνάμεις καταστολείς γίνονται όλο και πιο ισχυρές και πολυάριθμες. Κι όσο καλλιεργεί τη βία η μία πλευρά τόσο την αναπαράγει εναντίον της και η άλλη. Όμως επειδή η σύγκρουση δεν γίνεται επί ίσοις όροις με διαρκή διόγκωση αυτής της ανισότητας, κάποτε η ΄΄λαβωμένη΄΄ μεριά θα ζητήσει ώριμο καρπό από τις παραδοσιακές πρακτικές που οδηγούν μόνο σε αδιέξοδο, μέχρι να σφηνωθεί στα κλουβιά της ή να παίξει στα πλαίσια της ηθικής του αίματος που της διδάσκουν τόσα χρόνια. http://www.youtube.com/watch?v=xr4YF02ZS9w&feature=player_embedded

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1240290

Ακροδεξιοί και φασίστες προβάλλονται ως σεχταρισμένοι του φιλελληνικού αντικαθεστωτισμού ενώ παράλληλα θρέφουν την εκάστοτε κρατική καταστολή

Οι μπάτσοι δεν είναι εργάτες ούτε το κράτος θα τους ήθελε ως τέτοιους, προκειμένου να βλέπουμε τα μάτια του σ’αυτούς. Δε χρειάζεται ιδεολογικό φιλτράρισμα για την παραγωγή μπάτσου και ασφαλίτη. Το να ασκείς αυτό το επάγγελμα είναι πολιτική θέση.

antiMATer

(κάτω τα χέρια από τον 26χρονο του ΤΕΙ σητειας κι απ'τους υπόλοιπους συλληφθέντες) ΠΕΡΙ ΚΡΙΣΗΣ ξανά...

1)Η νοοτροπία του δανεισμού και της ανεξέλεγκτης αγοράς οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε οικονομική, δηλαδή καπιταλιστική κρίση.(Ο εκάστοτε παρόν δανεισμός και η μετέπειτα εξόφλησή του αφορά τα συγκεκριμένα οικονομικά δεδομένα της συγκεκριμένης χρονικής περιόδου του δανεισμού. Οι τιμές των προϊόντων αυξάνονται στη διάρκεια του χρόνου ενώ παράλληλα οι μισθοί μειώνονται).Η πίστωση για μακροπρόθεσμες αποπληρωμές,επιτρέπει ρεαλιστικά μόνο τη δυνατότητα απόπειρας υποβολής της:την εκκίνηση που οξυγονώνει τον παγκόσμιο τζόγο.

2)Η κρίση δεν είναι μόνο ζήτημα οικονομικό αλλά και πολιτικό αφού πολιτικά πρόσωπα συνέβαλαν στην έντασή της, με την καταβρόχθιση χρήματος.

3)Τα απανωτά μέτρα των αφεντικών οξύνουν την πλαδαρότητα των αντιδράσεων των θυμάτων τους δημιουργώντας αντικοινωνική αρένα στην οποία νεκρώνονται οι αντιδράσεις σπέρνοντας πανικό. Δημιουργείται κατάλληλο έδαφος για την αποδοχή της αδράνειας των εργατοπατέρων της χώρας.

4)Με δεδομένη την κρίση που γεννά ο καπιταλισμός, παρατηρούμε το φόβο της μεσαίας τάξης να αγγίξει την κατώτερη. Καταρρίπτεται η φιλοδοξία της μεσαίας να αναρριχηθεί στην ανώτερη .Ήταν και είναι πλέον γεγονός πως δε θα τους επιτρεπόταν ετούτη η εκπλήρωση. Κι αυτό όχι επειδή θα έπαυαν να είναι μανιακοί καταναλωτές, αλλά επειδή θα εγκατέλειπαν εργασίες ζωτικής σημασίας για τους ήδη κρατούντες. Η οικονομική προσφορά της κάθε τάξης προς την από πάνω της σχετίζεται με τον αριθμό που την απαρτίζει, ο οποίος πρέπει στη μεσαία να μένει στη χειρότερη αναλλείωτα παραγωγικός άρα σταθιερός,ενώ στην κατώτερη να αυξάνεται .(Εδώ έρχεται ο απομηχανής μετανάστης).Μία συνέπεια της κρίσης επομένως είναι η προσγείωση στην υπενθύμιση κατανομής των ρόλων. Τα αυθεντικά αφεντικά διατηρούν τη θέση τους έχοντας σταθερή υλική απόλαυση λόγω κληρονομιάς, ξεσκονίζουν πλούτο με την άπλετη άνεση του αυτοδημιούργητου, καταναλώνουν μόνο τοις μετρητοίς λόγω ΄΄σκοταδιστικών΄΄ υπέρογκων απολαβών, το δικαίωμα δηλαδή που κατέχουν αφού ξεκινούν σε στιβαρή οικονομική βάση.

5)Η ολέθρια καταστροφή του καπιταλιστικού ονείρου το οποίο δε μοιάζει να λουφάζει καθόλου προδοτικό, έχει καλά ριζωμένους τους ιδεολογικούς μηχανισμούς του ώστε για την αποβολή τους ο καταναλωτής να χρειάζεται χρόνο παραπάνω από κείνο τον οποίο έχει ανάγκη ο καπιταλισμός για να ανακάμψει. Η αυτοκαταστροφική αντίφαση του φιλελευθερισμού ο oποίος ζητά διαρκώς υπνωτισμένους αγοραστές ενώ ταυτόχρονα τους ελαττώνει τη δυνατότητα κατανάλωσης, έχει δεδομένη την αναδιάρθρωσή του η οποία θα επανέλθει με νέες ‘’φούσκες’’: η επανάληψη τέτοιων εκρήξεων μόνο στο μέλλον θα δείξει αν θα τον επηρεάσει αρνητικά. Κι αυτό πάλι όχι απαραίτητα λόγω συνείδησης των καταναλωτών που θα πάψουν να ενδίδουν στην εφήμερη life style υλική αντιπνευματική ευτυχία αλλά λόγω της ώριμης πια μεθοδικότητας στο ρίσκο της κατανάλωσης. Ωστόσο είτε μιλάμε για την απάνθρωπη προσπάθεια των χρεωμένων είτε των χρεωμένων και απολυμένων να επιβιώσουν, τρεις προσφυγές διαφαίνονται μέχρι στιγμής… 1) Η στροφή στην παράνομη εργασία, όπως πορνεία χωρίς απαραίτητα εργοδότη, ναρκωτικά κλπ. (ενισχύοντας ξανά το κρατικό κεφάλαιο).2)Απαλλοτριώσεις .3)Αναζήτηση εργασίας στο εξωτερικό ερχόμενοι ξαφνικά στη θέση όσων μανιακά θέλουμε να πνίξουμε τόσα χρόνια στη λάσπη του ελληνικού εθνικισμού, του αφελούς αυτού συναισθηματισμού που αποπροσανατολίζει από το στόχο και εντείνει την επιφανειακή ερμηνεία της οικονομικής κρίσης.

6)’’....Συγκινησιακή πανούκλα. Ήταν ήδη το 1995 όταν ο πολύς κύριος Mπρεζίνσκι, πρότεινε σε εκλεκτή ομήγυρη [*] ότι το μέλλον του μεγαλύτερου μέρους της ανθρωπότητας θα είναι η tittytainment. Aυτή η σύνθετη, Mπρεζίνσκιας κατασκευής λέξη, απ’ το titty (αργκώ για το γυναικείο στήθος) και entertainment (διασκέδαση) περιέγραφε την γλυκειά αποχαύνωση, την μισοληθαργική μισοξύπνια κατάσταση του βρέφους όταν θηλάζει. Όχι μακρυά απ’ το λιμπιντικό υπονοούμενο της προσήλωσης στο γυναικείο στήθος, ο Mπρεζίνσκι απλά χειροκροτούσε την νηπιακή καθήλωση των υποτελών, σε καταστάσεις περίσσειας “πλούσιων” και “απλών”, εύκολα ικανοποιήσιμων, προπαντός όμως ακατέργαστων συναισθημάτων· και απουσίας λογικής.’’SARAJEVO

‘’Η πανούκλα των συγκινήσεων έγινε η κοινωνική κοινοτοπία. Kι αν χρειάζεται ένα μέτρο αυτής της νόρμας, βρίσκεται εύκολα στην εκθετική αύξηση των “ψυχολογικών προβλημάτων” των πρωτοκοσμικών, αλματώδη αύξηση τις 3 τελευταίες δεκαετίες. Γιατί αυτά τα “ψυχολογικά προβλήματα” που διαγιγνώσκονται συστηματικά πλέον σε όλες σχεδόν τις ηλικίες, με μια ιδιαίτερη τάση στις νεότερες, δεν είναι παρά οι αναπόφευκτες συναισθηματικές ανισορροπίες όντων που έχουν ακινητοποιηθεί σε καταστάσεις παιδισμού: με αυξημένες ανάγκες “προστασίας” όταν αυτό δεν δικαιολογείται πια.... Kαι αυξημένες αβεβαιότητες μέσα στην πραγματικότητα... H έξοδος απ’ τα “ψυχολογικά προβλήματα” είναι απλή: χρειάζεται να μεγαλώσει κανείς! Tαυτόχρονα όμως σχεδόν ακατόρθωτη. Eξού και οι χημικές θεραπείες, δηλαδή το μαζικό πρέζωμα’’.SARAJEVO

7)Περί ελλάδας-πειραματόζωο και εξόδου από το ευρώ.. .’’ Πρόκειται για μια σκόπιμη και χρήσιμη βλακεία, που πότε πότε επιβεβαιώνεται από “επίσημα χείλη” (ντόπια και διεθνή), αλλά διαδίδεται εύκολα χάρη στην χειραγωγική θαλπωρή της. Eκείνοι που παρουσιάζουν έτσι την κατάσταση, είτε είναι “δεξιοί” είτε “αριστεροί”, προωθούν σαν βασικό εργαλείο της ιδεολογικής τους ατζέντας, έναν “κρισιακό εθνικισμό”, παραλλαγή του πάλε ποτέ κλισέ της “ψωροκώσταινας”, της “φτωχής πλην τίμιας”, κλπ. Παραγράφουν (ή συσκοτίζουν) τί έχει συμβεί μέσα στο 2010, τί συμβαίνει τώρα, και τι θα συμβεί στο κοντινό μέλλον σε κράτη όπως: ισλανδία, ιρλανδία, ισπανία, γαλλία, λετονία, ουγγαρία, ρουμανία, αυστρία, ιαπωνία, πορτογαλία, ιταλία - για να αναφέρουμε μόνο κάποια. Kαι, το σημαντικότερο απ’ όλα, παραγράφουν ή συσκοτίζουν το πως προέκυψε και εξελίσσεται η τωρινή φάση της κρίσης στα κράτη αγγλία και ηπα! Eίναι όλες αυτές οι “μεγάλες δυνάμεις” “πειραματόζωα”; Tο γεγονός (απ’ τα τελευταία του Oκτώβρη) ότι το αγγλικό κράτος θα απολύσει σχεδόν 500 χιλιάδες υπαλλήλους του (περικόπτοντας λέει τις δημόσιες δαπάνες του κατά 94 δισ. ευρώ τα επόμενα χρόνια και, το χειρότερο, αναγκάζοντας την αυτού μεγαλειότητα να μην κάνει πάρτυ χριστουγέννων στο Mπάκιγχαμ), όλα αυτά λοιπόν είναι συνέπεια του ότι η αγγλία είναι “πειραματόζωο”;SARAJEVO

Όσο για την έξοδο από το ευρώ.. ''Οι εισοδηματίες κάθε είδους που διαθέτουν υψηλές καταθέσεις σε ευρώ θα ενημερωθούν έγκαιρα για μια τέτοια προοπτική και θα μεταφέρουν τις καταθέσεις τους (σε ευρώ) εκτός ελλάδας. Όταν θα τις επαναπατρίσουν εν μέρει ή συνολικά, τα λεφτά τους θα έχουν αυγατίσει με όρους ‘’νέου εθνικού νομίσματος’’, επειδή αυτό το τελευταίο θα έχει υποτιμηθεί (μάλλον ραγδαία παρά ήπια) σε σχέση με την αρχική ισοτιμία εξόδου. Αντίθετα, όσοι ζουν απ’την εργασία τους και μόνο (εργάτες, υπάλληλοι στα χαμηλά της κοινωνικής διαστρωμάτωσης) θα κερδίσουν μεν, μεσοπρόθεσμα, ‘’δουλειά’’ – όμως οι μισθοί τους θα έχουν σχετική αξία εντός ελλάδας. Η τελική ωφέλεια δεν πρόκειται (και δεν θα ήταν δυνατόν κάτι τέτοιο) να κατανεμηθεί ομοιόμορφα σε όλες τις τάξεις……..''.SARAJEVO

‘’Στο ένα επίπεδο διεξάγεται ο παγκόσμιος “εμπορικός” πόλεμος (το “εμπορικός” παραείναι ευφημισμός, ωστόσο το χρησιμοποιούμε για λόγους συνεννόησης) που αφορά την “κατάκτηση” ή την “διατήρηση” αγορών· κι αυτός ο πόλεμος διεξάγεται καθολικά, όχι δηλαδή επιχείρηση εναντίον επιχείρησης, αλλά κρατικές συμμαχίες αφεντικών εναντίον άλλων συμμαχιών: μέσω νομισμάτων. Mέσω της ανταγωνιστικής υποτίμησης των νομισμάτων. Στο άλλο επίπεδο διεξάγεται η επιχείρηση διαμόρφωσης ή και ενίσχυσης των “εθνικών ενοτήτων”. Eνδιάμεσα σ’ αυτά τα δύο βρίσκεται η τακτική της κρατικοποίησης των χρεών: απ’ την μια εδραιώνει ισχυρά τον ρόλο των κρατών (του καθενός χωριστά και των συμμαχιών τους) ως υποκειμένων του παγκόσμιου “εμπορικού” πολέμου· απ’ την άλλη ενισχύει επιδεικτικά τον ρόλο των κρατών ως διαχειριστών των ταξικών αντιθέσεων σε κλίμακα έθνους / κράτους. Eπιστράτευση των από κάτω, μάχη μεταξύ των από πάνω: η πολιτική οικονομία του καπιταλισμού σε φόρμα.’’SARAJEVO

antiMATer