Σημειώσεις για το φοιτηταριάτο..

Tεχνοκρατσμός είναι το προϊόν της παιδείας που προσφέρει το κράτος ως αντικειμενική γνώση. Κι αφού η πραγματική γνώση είναι εν τέλει προσωπική αναζήτηση, η παιδεία ήθελε και θέλει λουκέτο. Αυτό δε σημαίνει πως με μια πλήρη αποφυγή της καθεστωτικής μόρφωσης , ο κοινωνικός ρόλος του καθενός δε μπορεί να είναι αποτέλεσμα της εξουσιαστικής δομής αφού η παιδεία είναι μονάχα ένα, από τα πολλά στάδια εκτροφής και κατεύθυνσής της.


Με μια μικρή αναδρομή, μπορούμε να σημειώσουμε μερικά πράγματα για τα πανεπιστήμια:
Η τωρινή φάση της εξάρτησης της παιδείας από τις ‘’αγορές’’ είναι μία ιστορία που ριζώνει σταδιακά κι από τη δεκαετία του 90’ μέσα στους χώρους των πανεπιστημίων και δεν είναι διόλου ξαφνική.


Χρηματοδοτήσεις έπεφταν από επιχειρηματίες, ερευνητικές χρηματοδοτήσεις για εφαρμογές σε τεχνολογίες ελέγχου, δρομολογούμενα πάρε δώσε γίνονταν με εξωπανεπιστημιακούς παράγοντες από τα οποία κάποια δε δηλώνονταν στην εφορία: κι όλα έστρωναν έδαφος. Πανεπιστημιακοί εκπλήρωναν ήδη επιθυμίες της ‘’αγοράς’’ και των επιχειρηματικών στελεχών έχοντας αναλάβει πόστα κι εκτός πανεπιστημίου, ζυμώνοντας το σφιχτό ταγκό μαζί της για προσωπικές τους φιλοδοξίες. Σήμερα μιλάμε απλά για την (πιθανή με βάση το υποψήφιο νομοσχέδιο) θεσμοποίηση αυτής της εξάρτησης και διαμόρφωσης με κατοχυρωμένα δ.σ. τα οποία θα πλαισιώνονται από τη μαφιόζικη ελληνική κι όχι μόνο αφρόκρεμα για ένα ευέλικτο πια εκπαιδευτικό εμπόριο.


Τα ‘’εκσυγχρονιστικά’’ αυτά μπλοκ διαχείρισης των α.ε.ι. και τ.ε.ι , με δεδομένη την παρακμή που θα έχουν επιφέρει (με τις συγχωνεύσεις, τα δίδακτρα κλπ) θα έχουν στήσει μια εκπαιδευτική πραγματικότητα στην οποία θα μπορούν να συμμετέχουν μόνο οι πλούσιοι και συνάμα όλοι οι υπόλοιποι θα πληρώνουν ακόμα πιο ακραίους φόρους γι’ αυτήν χωρίς να μπορούν να την αξιοποιήσουν, (άρα για πάρτη των πρώτων).


Πιστεύουμε πως και χωρίς την πιθανή εισροή συστηματικής εμπορευματοποίησης της παιδείας από δω και στο εξής, τα πανεπιστήμια είχαν σαφή δείγματα αυτοκαταστροφής χάρη στον πλαδαρό μικροαστικό εγκέφαλο πολλών φοιτητών, στις φοιτητικές παρατάξεις, στα νταβατζιλίκια των καθηγητών και χάρη γενικώς στη μικροαστική φιλοδοξία όλων αυτών.


Η αγορά από την άλλη έπαψε εντελώς να χωράει αμέτρητους φοιτητές, αναρίθμητες ειδικεύσεις και πτυχία, ασύστολες εγκαθιδρύσεις νέων σχολών. Οι απαιτήσεις της εθνικής οικονομίας ήταν προ πολλού κορεσμένες και το πανεπιστήμιο συνέχισε να συντηρείται ως τέτοιο. Η υπέρογκη παροχή ευκαιριών από το κράτος σταματούσε στην εκπαίδευση αφού δε συμβάδιζε με τον ντόπιο καπιταλισμό. Ένα ουτοπικό αύριο με πληθώρα έστω και πλασματικών ευκαιριών υπόσχονταν τα αφεντικά ώστε να μην οξύνονται οι ταξικές αντιθέσεις.


Τώρα, ο φοιτητής σκούζει μην τυχόν και γίνει εργάτης και ο καθηγητής για το πως θα φτιάξει νέο δίκτυο επιρροής και γκετοποίησης.


Επειδή το φοιτηταριάτο είχε πάντοτε μονάχα ενδοφοιτητική δράση, δεν έδινε δεκάρα για το απ’ έξω κι έτσι η κοινωνική υπόσταση του πανεπιστημίου είχε πάρει την κάτω βόλτα από νωρίς. Και εδώ χωράει το άσυλο:
Όλοι γνώριζαν τη μεταφορά της πιάτσας τοξικομανών στους χώρους του ασύλου με τη συνοδεία-συγκάλυψη των μπάτσων, όμως ουδέποτε έγινε σύγκρουση με τους μπάτσους και τους υπεύθυνους του πανεπιστημίου για το συγκεκριμένο, ούτε η ανάλογη αντιπληροφόρηση από τους φοιτητές. Η συνεργασία πανεπιστημιακών και διοικητικών με την αστυνομία στη διαδικασία της τυπικής απόκρυψης του ντιλ από τον πρύτανη , έμεινε κι αυτή να παρασιτεί και να προετοιμάζει σταθερά το μέλλον του ασύλου. Η παρακμή των κοινωνικών χώρων εντός του ασύλου δεν είχε οργανωμένη αντίδραση, ενώ τα ίδια αυτά κτίρια που στεγάζουν ακόμα εστίες συνδιαμόρφωσης έχουν συζητηθεί ακόμη και για τη μουσειοποίησή τους με πρόσχημα τις πρεζόπιατσες. Έξω από του Γκίνη π.χ. , η κάθε κλίκα έχει τις δικές της προτιμήσεις, και γι’ αυτές με τη σειρά τους απαιτείται το ανάλογο ‘’τάισμα’’ στον πρύτανη.


Το πολυτεχνείο βρίσκεται στο κέντρο και κοντά στον πυρήνα των διαδηλώσεων σε αντίθεση με το πανεπιστήμιο στη Ζωγράφου όπου πολεοδομικά δεν εξυπηρετεί ως ‘’καταφύγιο’’ επαναφόρτισης στη διάρκεια κινητοποιήσεων. Άρα πολύ θα ήθελαν να το στείλουν κι αυτό στην εξορία.


Στη μνήμη επίσης έχει χαραχτεί άλλη μια ταφόπλακα σε βάρος του ασύλου που έγραψε και πρόσφατα την ιστορία της και σχεδόν κατοχύρωσε την άτυπη ολική άρση του. Αναφερόμαστε στις μέρες που φοιτητοπατέρες και διάφοροι συμπάσχοντες ‘’αντιρατσιστές’’, τράβηξαν κοινή γραμμή με τους πρυτάνεις, τα φασιστικά μμε και όλο το φασιστικό βόθρο ώστε να πουλήσουν τον αγώνα των τριακοσίων μεταναστών της Νομικής αφήνοντάς τους στα χέρια του κράτους επειδή θα σκορπούσαν αρρώστιες στους φοιτητές που θα έγραφαν εξετάσεις. Η ανθρωπιστική αντιμετώπιση των μεταναστών με την πρόθεση ‘’βοήθειας’’ ήταν αμέσως φασιστική και όχι ενοποιητική γι' αυτούς.Πόσο μάλλον η προδοσία αφού οι ‘’προνομιούχοι’’ τότε του ασύλου εκτίμησαν λιγότερο το άσυλο από τους μετανάστες. Η αριστερά έδειξε εκείνο το βράδυ πως η ισχύς και τα όρια της αλληλεγγύης μετριέται με όρους έθνους.


Το φοιτηταριάτο όπως εξηγήσαμε, δεν επιδιώκει να γίνει κομμάτι του υπόλοιπου κοινωνικού ιστού δίνοντας την υπόσταση που αρμόζει στα πανεπιστήμια και αναλώνεται στην παραταξιακή εκδούλευση και τη φοιτητική του βολή. Έτσι και τώρα πρόσφατα, αυτό αποδείχτηκε περίτρανα από την εμπιστοσύνη που έδειξε στα αφεντικά της ΝΕΤ να παίξουν το βίντεο με τις δηλώσεις του φεύγοντας από κει εφησυχασμένο με τις υποσχέσεις που του έδωσαν. (Οι όρκοι καραμήτρο αθετήθηκαν όμως, αφού δεν έκατσες απ’ έξω μέχρι το τέλος του δελτίου ειδήσεων να δεις αν σε δουλεύουν). Άλλωστε τα εαακ πάντα νόμιζαν πως όλοι τα φοβούνται για κάποιο ανεξήγητο λόγο αλλά και η καταστολή από τη μεριά της, διακρίσεις δεν έκανε ποτέ. Όσο για τις δηλώσεις στο βίντεο ένα έχουμε να πούμε: ακούσαμε άλλη μια φορά αυτονόητες συνειδητοποιήσεις για το ότι πάμε κατά διαόλου. Ευχαριστούμε


Είδαμε την αντιμετώπιση του ασύλου ως ένα δεδομένο και όχι σαν απόκτημα αγώνων. Η χρησιμότητά του περιορίστηκε στην εκτόνωση του life style, στην ‘’πώληση’’ λετσαρίας από γεννημένους ήρωες του πολυτεχνείου, αδιαφορώντας πως η όποια ελευθερία στην ενδυμασία, το δικαίωμα στη συνδικαλιστική δράση, η όποια δωρεάν παιδεία, ήταν αποτελέσματα αγώνων που απαιτούσαν εγρήγορση κι επιμονή για τη διατήρηση τους. Αντ’ αυτού τα βλέπουμε να εκφυλίζονται μέσα στο χρόνο από άξιους γόνους του ελληνικού καπιταλισμού, ΄΄αγανακτισμένους’’ φοιτητές που θα σκούζουν για τα υπάρχοντά τους στο όνομα της γαλανόλευκης, ανθούς της ελληνικής ανακύκλωσης και της μικροαστικής ανόδου.


Υ.Γ. Η τεχνολογία, εκείνο το θαυματουργό μέσο που πλασάρεται σαν εξέλιξη του ανθρώπινου είδους, αντικαθιστά με τον καιρό τα εργατικά χέρια και την όποια εγκεφαλική τριβή επικρατούσε. Τα μαθήματα θα παραδίδονται σε ηλεκτρονική μορφή αντικαθιστώντας τους δασκάλους ενώ τα λογισμικά θα είναι η νέα καταχώρηση της ανθρώπινης μνήμης για τη λιγότερη δυνατή οξυδέρκεια.





antiMATer