(Β) ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ

Καρχιμάκης, Πλακιωτάκης, εναλλάξ υπουργοί-υφυπουργοί τα τελευταία χρόνια. Χέρι-χέρι με σύμπνοια φροντίζουν απλώς να συντηρούν τις θέσεις τους. Ανύπαρκτοι όταν πραγματικά τους χρειάζεται ο κόσμος. Δημοσιοσχετίστες, μονίμως επερωτώντες στη Βουλή, στέλνουν και τα CD στα τοπικά κανάλια για να συντηρούν την εικόνα του μαχητή. Δεν έχουν προσφέρει τίποτα ουσιαστικό στον τόπο τους. Γι αυτούς προέχει η κομματική γραμμή.

O Γιάννης: Παιδί δουλεμένο, ανυπότακτο, αναδείχτηκε στην πολιτική από τους αγώνες του για το λαό, μπροστάρης στη θέληση του στειακού λαού, δε δίστασε να τα σπάσει με το κόμμα του όταν χρειάστηκε, γενικά ένας αγωνιστής, άξιος εκπρόσωπος της νέας γενιάς της Σητείας. Δεν χρειάστηκε image maker και να δαπανήσει μια περιουσία προκειμένου να του φτιάξουν το προφίλ του. Τον Παναγόπουλο της ALCO ούτε που τον ξέρει. Δε χρειάστηκε εξ άλλου τέτοια πράγματα. Είχε πάντα την ανοιχτή στήριξη του κόσμου. Πάντα μιλούσε στην καρδιά των συμπολιτών του. Για να τον ανταμείψει το κόμμα του για την κομματική του πειθαρχία, την πειθαρχία γενικώς, τον είχε χρίσει Υφυπουργό και μάλιστα σε καίριο πόστο, «Εθνικής Αμύνης», εξοπλιστικά προγράμματα, όπου χρειαζόταν προφανώς ένα πειθαρχημένο άτομο προκειμένου να συνυπογράφει εξοπλισμούς και άλλα δαπανηρά κονδύλια.

Ο Μιχάλης: εξίσου δουλεμένο, όλο υποσχέσεις, μηχανορραφεί, διόριζε κάποτε και συντηρούσε το μύθο του βουλευτή. Έργο ουσίας για τον τόπο του ουδέν. Φανταστείτε ότι τώρα είναι υφυπουργός γεωργίας και δεν έχει προσφέρει τίποτα στους αγρότες της περιοχής. Γνωρίζοντας τα προβλήματά τους, δεν έχει σκύψει σε κανένα απ' αυτά. Με τα αφεντικά της Ένωσης διαπλέκεται, μοιράζοντας ψήφους από δω κι απο κεί.
Και βέβαια, χειροκροτητής του γιωργάκη, του ΔΝΤ και της κατάντιας της χώρας μας. Για το καλό του κόμματος φυσικά.
Το μότο του είναι ό,τι πει το κόμμα.